در سال ۱۹۸۵ توافقنامه ای به نام شینگن میان پنج کشور از ده کشوری که عضو اتحادیه اروپا بودند نیز به امضا رسید. البته رسیدن به توافقی میان تمامی اعضای اتحادیه برای حذف کنترلهای مرزی غیرممکن بود، به همین دلیل شینگن ابتدا خارج از اتحادیهی اروپا صورت گرفت؛ پس از گذشت ۵ سال و کشمکش هایی که بر سر این توافقنامه وجود داشت نیز پیمان شینگن با طرح حذف مرزهای درونی و سیاست دوسویه ی صدور ویزا به برنامهی اتحادیه افزوده شد. این توافق قوانین جدیدی به همراه داشت که کاملا متضاد با قوانین موجود در اتحادیه ی اروپا تا آن زمان بود. در سال ۱۹۵۷ حوزه ی شینگن به صورت پراکنده در روستایی به همین نام (شینگن) در لوکزامبورگ نیز برگرفته شد و در همان جا هم به امضا رسید. با افزایش بیش از پیش تعداد کشورهایی که به حوزه ی شینگن وارد می شدند، مانند کشورهایی که در حال حاضر نیز برای ملحق شدن به حوزه ی شینگن کاندید می شوند، این توافقنامه و معاهدات مربوط به آن در قوانین اتحادیه ی اروپا گنجانده شده و سریعا در سال ۱۹۹۹ به اجرا در آمد.
توافقنامه شینگن معایبی هم داشت که مربوط به کنترل شدید مرزهای خارجی مشترک با کشورهای غیر اروپایی شد و در نتیجه ی آن کاهشی در میان کشورهای حوزه ی شینگن و نداشتن حقی در اصلاحات یا قانون گذاری در قانون اروپا در صورت عدم عضویت در این پیمان است. تحت توافقنامه ی شینگن، سفر از یکی از کشورهای عضو توافقنامه به دیگر کشورهای عضو بدون پاسپورت و کنترل مهاجرتی و یا هرگونه کاغذبازی های مرسوم اداری انجام می شود. البته حوزه ی شینگن و اتحادیه اروپا دو حوزه ی کاملا متفاوت هستند و نباید آن ها را یکسان بدانیم.
حوزه ی شینگن از ۲۲ کشور عضو اتحادیه اروپا و همچنین چهار کشور عضو اتحادیه تجارت آزاد اروپا که از ده واردکننده تجاری در نه کشور اروپایی که شامل اتریش، بلژیک، فرانسه، آلمان، ایتالیا، هلند، اسپانیا، سوییس و بریتانیا می شود نیز تشکیل شده است. اتحادیه EFTA به صورت غیررسمی در سال ۱۹۸۷ توسط برخی از وارد کننده های بزرگ تر و سابق تشکیل شد و در سال ۱۹۹۰ این اتحادیه به رسمیّت شناخته شد. اتحادیه EFTA در هلند مستقر بوده و دارای نشریه ای با عنوان «Dutch Articles of Association» است.
کشورهای عضو اتحادیه ی اروپا
اتریش (۱۹۹۵)، بلژیک (۱۹۵۲)، بلغارستان (۲۰۰۷)، کرواسی (۲۰۱۳)، قبرس (۲۰۰۴)، جمهوری چک (۲۰۰۴)، دانمارک (۱۹۷۳)، استونی (۲۰۰۴)، فنلاند (۱۹۹۵)، فرانسه (۱۹۵۲)، آلمان (۱۹۵۲) ، یونان (۱۹۸۱) ، مجارستان (۲۰۰۴)، ایرلند (۱۹۷۳)، ایتالیا (۱۹۵۲)، لتونی (۲۰۰۴)، لیتوانی (۲۰۰۴)، لوکزامبرگ (۱۹۵۲)، مالتا (۲۰۰۴)، هلند (۱۹۵۲)، لهستان (۲۰۰۴)، پرتغال (۱۹۸۶)، رومانی (۲۰۰۷)، اسلوواکی (۲۰۰۴)، اسلوونی (۲۰۰۴)، اسپانیا (۱۹۸۶)، سوئد (۱۹۹۵)، بریتانیا (۱۹۷۳)
کشورهای کاندید برای عضویت در اتحادیه ی اروپا
ایسلند، مونتهنگرو، صربستان، جمهوری سابق یوگوسلاوی مقدونیه، ترکیه ، آلبانی
انواع ویزاهای شینگن
ویزای اتحادیه شینگن | Uniform Schengen Visas
زمانی که شما ویزای شینگن را دریافت می کنید هر ۶ ماه یکبار می توانید به مدت حداکثر ۹۰ روز به کشورهای عضو اتحادیه شینگن سفر کنید. با توجه به کشورهایی که در بالا اشاره کردیم عضو اتحادیه اروپا و حوزه ی شینگن هستند برای سفر می توانید یکی از انواع ویزای A، B یا C را متناسب با سفری که می خواهید داشته باشید، دریافت کنید.
یکی از انواع ویزای شینگن، نوع A است که به آن ویزای ترانزیت فرودگاهی گفته می شود و دریافت آن به شما اجازه می دهد تا در یکی از فرودگاه های محدوده ی شینگن پرواز خودتان را تعویض کنید و به کشوری خارج از محدوده ی شینگن نیز سفر کنید. به همراه داشتن این ویزا تنها برای استفاده از فرودگاههای محدوده شینگن معتبر است.
از دیگر انواع ویزای شینگن، نوع B است که به آن ویزای ترانزیتی گفته می شود و با داشتن آن به شما اجازه داده می شود که برای مدت زمانی حداکثر ۵ روز از خاک کشوری در ناحیه شینگن عبور کنید.
شرایط دریافت ویزای شینگن مولتی
به جز مدارکی که برای گرفتن ویزای عادی باید به سفارتخانه ها تحویل بدهید، اگر قصد گرفتن ویزای شینگن مولتی را دارید، باید مدارک زیر را نیز برای سفارتخانه ها آماده کنید. در واقع در بیشتر سایت های مربوط به گرفتن ویزای کشورهای مختلف، شرایط اخذ ویزای شینگن مولتی عنوان نشده است و مواردی که در زیر عنوان می شود تنها از روی تجربه افرادی بیان می گردد که اقدام به گرفتن این نوع از ویزای شینگن کرده اند.
- داشتن ویزای قبلی شینگن که مدتزمان زیادی از آن نگذشته باشد.
- دعوتنامه معتبر
- داشتن گردش مالی مناسب
- ارائه ترجمه سابقه بیمه تأمین اجتماعی قوی
- تعداد ویزای بالا از سایر کشورها در گذرنامه (سفارتخانه های شینگن شما را به عنوان مسافر پرتردد تشخیص خواهد داد)
در هنگام تکمیل فرم درخواست ویزای شینگن مولتی موارد زیر را در نظر بگیرید:
در بند ۲۴ فرم در خواست برای گزینه تعداد ورود به آن کشور، ۳ گزینه در نظر گرفته شده است که با انتخاب هر کدام از آن ها، یک نوع ویزای شینگن به شما تعلق می گیرد. اگر گزینه single را انتخاب کنید، تنها یک بار حق ورود دارید. اگر گزینه Two را انتخاب کنید، حق ۲ بار ورود آن کشور را خواهید داشت. با انتخاب گزینه Multiple entries حق ورود چندین باره به آن کشور را دارید.
ویزای اعتبار محدود منطقهای | VLT
یکی دیگر از انواع ویزای شینگن شامل ویزای اعتبار محدود منطقه ای (VLT) نیز می شود. در این نوع ویزا شما اجازه دارید تا تنها به همان کشوری که از آن ویزا دریافت کرده اید یا چند کشور دیگر ناحیه شینگن که در زمان اخذ ویزا مشخص شده سفر کنید. این ویزا تحت شرایطی خاص صادر می شود، به طور مثال برای دلایل انسان دوستانه یا مواردی که در شرایط اضطراری اتفاق میافتد. این نوع ویزا بیشتر به پناهندگانی تعلق می گیرد که بدون مدارک معتبر وارد ناحیه شینگن شده اند.
ویزای ملی | National Visas
دیگر ویزای شینگن ویزای ملی است که از آن با عنوان ویزای نوع D یاد می شود و برای کسانی است که در مدت زمان مشخص می خواهند در ناحیه شینگن اقامت داشته باشند، که این افراد شامل دانشجویان یا تجار می شود. ویزای نوع D هم می تواند یک بار ورود باشد. ویزای یک بار ورود نوع D برای کسانی صادر میشود که به دلایل مشخص مانند خدمات درمانی قصد اقامت محدود برای دوره ای تعیین شده در یکی از کشورهای عضو ناحیه شینگن را دارند و پس از آن به کشور خود باز می گردند. شما در اختیار داشتن ویزای چند بار ورود نوع D این امکان را دارید که بدون نیاز به اخذ ویزا مجدد به تمامی کشورهای ناحیه شینگن بدون محدودیت سفر کنید. به منظور دریافت ویزای شینگن باید شرایط زیر را داشته باشید:
- دانشجویان بینالمللی که برای انجام پروژه های تحقیقاتی مدتی مشخص کمتر از یک سال به ناحیه شینگن سفر می کنند.
- دانشجویان بین المللی که قصد ادامه تحصیل در یکی از دوره های تحصیلی کشورهای حوزه شینگن را دارند نیز به این گروه از افراد ویزای یکساله نیز اعطا می شود.
- کار علمی و آموزشی در یک مرکز تحقیقاتی یا موسسه معتبر در هر یک از کشورهای اتحادیه شینگن، با توجه به بررسی سوابق فرد و اعضای خانواده اش این ویزا صادر می شود.
- متخصصانی که باهدف به اشتراک گذاشتن تخصص خود به ناحیه شینگن سفر میکنند. هنرمندان، ورزشکاران یا هر حرفه تخصصی دیگری در این گروه قرار میگیرند.
- موارد اضطراری که فرد به دلیل وضعیت پزشکی برای مدت مشخصی قادر به ترک ناحیه شینگن نباشد.
مدارک لازم برای دریافت ویزای شینگن
۱- فرم تکمیلشده درخواست ویزا اولین مورد است. به طور کلی اولین مرحله برای اخذ ویزای هر کشور تکمیل فرم درخواست روادید آن است. ( توجه داشته باشید که این فرم را باید از سفارت مربوطه دریافت کنید).
۲- همراه داشتن اصل گذرنامه با امضاء و گذرنامههای قبلی، همچنین گذرنامه باید تا حداقل ۶ ماه پس از درخواست روادید، اعتبار داشته باشد.
۳- عکس پرسنلی رنگی تمام رخ با زمینهی سفید که باید با ظاهر وقت صاحب عکس همخوانی داشته و جدید باشد.
۴- مدارک شغلی رسمی مانند جواز کسب، روزنامهی شغلی، فیش حقوقی و گواهی اشتغال به کار یا تحصیل لازم است. همچنین، اسناد ملکی شخص متقاضی و منابع مالی وی همراه با گردش حساب رسمی مورد نیاز خواهد بود. نکته: لازم به اشاره است که این مدارک باید همراه با ترجمهی رسمی به سفارت ارائه شود.
۵- برگه ی رزرو بلیط هواپیما و همینطور چارتر رزرو هتل را همراه داشته باشید.
۶- متقاضیان روادید باید برای کل مدت زمان سفر بیمه مسافرتی فردی یا جمعی داشته باشند.
۷- همراه داشتن برگهی تاییدیه رزرو هتل یا اصل دعوتنامهای که شخص دعوتکننده از کشور مقصد برای متقاضی فرستاده است.
چه کشورهایی راحت تر ویزای شینگن می دهند؟
اصولا کشورهای توریست پذیری مثل فرانسه، اتریش، هلند و آلمان، راحت تر به ایرانی ها ویزا می دهند و بر عکس کشورهای اروپای شرقی مانند مجارستان، سخت تر ویزا می دهند. بر اساس آماری که از اکونومیست در سال ۲۰۱۱ منتشر شد، کشور فرانسه، بیشترین ویزای شینگن را در اختیار متقاضیانش قرار داده است.